Gekleed in succes

INEOS’ rol in de wording van toppresteerders

12
min 2012

Wie had ooit gedacht dat door de mens gemaakte vezels, ooit populair omdat ze goedkoop waren, nu hét-van-hét zouden zijn voor kleding voor topprestaties? En toch is het zo. En daar zijn INEOS en Dralon allebei buitengewoon trots op, ieder om heel andere redenen.

Iedereen van een bepaalde leeftijd herinnert zich nog wel dat we nylon en acryl droegen.

Deze synthetische stoffen waren erg populair in de jaren zeventig. Nylon kreukte niet en droogde sneller dan katoen en acryl was dik en warm. En ze waren allebei goedkoop.

Maar na een tijdje gingen we ze juist mijden.

Barry Slater, global sales director bij INEOS Nitriles, herinnert het zich nog goed.

“Kunststoffen werden gezien als een armeluisvervanger voor natuurlijke vezels,” zegt hij. “Ze ‘voelden’ en presteerden slechter, maar hadden toch een eigen plekje in de markt.”

Toen veranderde er iets. De kunststoffen... net als alle atleten, werkten ze aan hun prestaties.

“Dat is zo mooi aan synthetische stoffen,” zegt Barry. “Omdat ze door de mens gemaakt zijn, kun je hun eigenschappen aanpassen. Je kunt het chemisch recept veranderen en hun eigenschappen zo herscheppen dat ze zich wel met natuurlijke vezels kunnen meten. En soms kun je ze zelfs beter maken.”

En dat is precies wat Dralon’s werelds grootste producent van drooggesponnen acrylvezels, heeft gedaan. Mede dankzij de door leidingen aangeleverde acrylonitril van INEOS.

Dralon en INEOS hebben een gezamenlijk terrein in Dormagen, bij Keulen, zodat ze allebei zo makkelijk mogelijk kunnen werken.

Ledere dag worden honderden tonnen acrylonitril, de belangrijkste grondstof voor acrylvezels, door buizen naar Dralon gesluisd. Daar gebeuren er vervolgens al jaren magische dingen mee.

“Er is daar in de loop van de tijd flink aan ontwikkeling gewerkt,” aldus Barry.

“Zo is acryl nu veel zachter. Vroeger was het zo sterk dat truien vol met pluizen kwamen te zitten. Er is hard gewerkt om het materiaal zwakker te maken, zodat de kleine pluisjes er nu vanaf vallen.”

Dankzij alle ontwikkelingen zweren de allerbeste atleten tegenwoordig bij kleding van nylon én acryl om hun prestaties te verbeteren.

En dat is niet vreemd. De acrylstoffen van nu zijn slim. Is het koud, dan houden ze je warm, maar ben je warm en zweterig, dan doen ze daar weer wat aan. Ze absorberen het vocht, leiden het van het lichaam af omhoog en naar buiten, waar het verdampt.

Dat kan katoen niet. Als dat nat wordt, dan wordt het zwaar. Daar krijgen mensen blaren van op hun voeten. En bij jeansstof hetzelfde. Daarom moet je daar nooit ver in gaan wandelen. Het wordt nat en zwaar bij slecht weer.

“Katoen wordt bijna helemaal rond als er water en zweet in komt,” volgens Manfred Borchers, Dralons internationaal hoofd marketing en verkopen.

Uit tests is ook nog eens gebleken dat nylon 60% sneller droogt dan katoen, en acryl zelfs 75% sneller.

Sokken behouden hun vorm en jassen blijven je op temperatuur houden, zelfs als ze nat zijn.

Dralon maakt 188.000 ton droog- en natgesponnen acrylvezels per jaar in haar twee Duitse fabrieken. Van die vezels worden vervolgens allerlei soorten uiterst gespecialiseerde kleding gemaakt, van sokken, sweaters, T-shirts en ski-kleding tot mutsen.

“Onze drooggesponnen vezel absorbeert helemaal geen vocht,” zegt Manfred. 

De acrylonitril-branche produceert nu al meer dan vijf miljoen ton.

“INEOS is wereldleider in zowel productie als verkoop,” zegt Barry. “En we verkopen het wereldwijd.”

Tot de vijf beste klanten van INEOS Nitriles horen Dralon, Chi Mei, ‘s werelds grootste ABS-kunststofproducent uit Taiwan, en het Turkse AKSA, een van de grootste acrylproducenten ter wereld.

We leveren ook acrylonitril aan de Japanse synthetische-vezelproducent Toray Industries, nummer één van de wereld in koolstofvezelproductie. En dat materiaal kan ons hele leven radicaal veranderen.

“Koolstofvezel is niet meer dan gebakken acrylvezel,” volgens Barry. “Maar het is een fantastisch materiaal.”

Kijk maar naar de zo bekende Lotus-fiets die Britse renner Chris Boardman de zegen bracht in de Olympische Spelen in Barcelona in 1992.

Maar de acrylvezelindustrie is niet zo lucratief meer als hij is geweest.

“Vroeger werd er 2,5 miljoen ton per jaar geproduceerd, maar nu nog maar twee miljoen. Dat komt door de concurrentie van polyester, dat goedkoper is,” zegt Barry.

Hij zegt dat de acrylvezelindustrie onder andere daarom heeft besloten zich op gespecialiseerde sportkleding te richten. Ze hadden een nichemarkt nodig en vonden deze.

Voor INEOS Nitriles is het gebruik van acrylonitril voor kunststoffen in IT- apparatuur, huishoudelijke apparaten zoals die van Dyson en auto-interieurs, een groeimarkt.

Als bedrijf kan INEOS Nitriles als het meezit zo’n £3 miljard per jaar omzetten.

“We hebben een aantal geweldige klanten, omdat we heel sterk zijn in acrylonitrilproductie,” zegt Barry. “Die technologie is van ons.”

Ondertussen neemt de vraag naar alle vezels toe. De markt voor alle vezels samen, nu 35 miljoen ton, zal naar verwachting tegen 2020 naar 70 miljoen ton zijn gegroeid, dankzij economische ontwikkelingen.

Omdat er steeds minder grond beschikbaar komt en deze bovendien vooral nodig zal zijn om voedsel te verbouwen voor de groeiende wereldbevolking, zal vrijwel alle extra vezelproductie synthetisch worden.

“Dat kan goed nieuws zijn voor acryl.” aldus Barry.

Droomhuwelijk

Keulen wordt gezien als de Europese hoofdstad voor acrylvezels en acrylonitril.

Wat nu INEOS is, was toen BP. Wat nu Dralon is, was toen de acrylvezelfabriek van Bayer AG.

Eind jaren ‘50 besloten BP en Bayer samen een naftakraker in Dormagen te bouwen, om aan Bayers toenemende vraag naar afgeleiden van petrochemicaliën te kunnen voldoen. Rondom die kraker werden producten voor voor eerder in de keten geïnstalleerd, zogenaamde chemische bouwstenen, zoals acrylonitril.

“Veel van de beschikbare propeen werd gebruikt voor acrylonitril en een groot deel daarvan werd, en wordt nog steeds, per pijpleiding naar Dralon vervoerd,” volgens Manfred Borchers, internationaal hoofd marketing en verkopen van Dralon.

“Zo is al lang voor alle hedendaagse discussies over duurzaamheid op gang kwamen een uiterst duurzame toeleveringsketen opgezet.”

Vandaag de dag is INEOS wereldleider in acrylonitril. Dralon is nog steeds de op twee na grootste producent van acrylvezels ter wereld, ondanks toenemende concurrentie uit het Verre Oosten, waar de vezels voornamelijk worden verwerkt.

More from INCH Magazine

Een blik op de balans

Andy Currie is al 13 jaar bestuurder bij INEOS Capital en heeft daar een belangrijke rol gespeeld bij de opzet en ontwikkeling van de succesvolle groeistrategie van het bedrijf. Voor dit nummer heeft Tom Crotty hem geïnterviewd over INEOS, haar evenwichtige portefeuille van businesses, haar toekomstige groei en hoe INEOS erin geslaagd is de Europese crisis door te komen.   video Tom: Wanneer we het over de groei van INEOS hebben, wordt wel eens gesuggereerd dat we opportunistisch zijn geweest. Vind je dat terecht? Andy: Historisch gezien kan dat best kloppen. Zoals je weet waren we in onze begindagen, vooral in de eerste vijf tot tien jaar van INEOS ,altijd op zoek naar niet meer gewenste en waarschijnlijk verwaarloosde activiteiten van zogenaamde ‘blue chip-bedrijven’. Dat werden voor ons doelwitten voor overname. Sinds de grote overname van Innovene in december 2005 zijn de tijden veranderd. We hebben al heel wat lastige marktomstandigheden meegemaakt, maar tegenwoordig zijn we meer bezig met de dagelijkse bedrijfsvoering: hoe we die steeds efficiënter kunnen maken en de financiering veilig kunnen stellen voor de toekomst, doch met nog sporadische overnames. Nu gaat het veeleer om strategische overnames. Seal Sands is daar een mooi voorbeeld van. Dat had moeite het hoofd boven water te houden en wij hebben de kostenstructuur veranderd, de efficiëntie verhoogd en, kortom, het tij gekeerd met alle expertise die wij binnen de groep hebben. Een recenter voorbeeld is de overname van de ChlorVinyls business van Tessenderlo door Kerling, die op dit moment hetzelfde proces doormaakt. Tom: Welke specifieke voordelen heeft deze benadering opgeleverd? Andy: Ons grote voordeel is dat we de nodige expertise zelf in huis hebben. We hebben heel veel mensen met uiteenlopende vaardigheden om deze bedrijven efficiënt te leiden. Neem INEOS Nitriles: wij zijn de grootste producent ter wereld, onze technologie wordt wereldwijd gebruikt in tal van fabrieken, waardoor we veel onmisbare deskundige kennis hebben over de fabrieken en de technologie, om deze fabrieken uiterst efficiënt en effectief uit te baten. Tom: En wat is er te zeggen over ons productengamma? Hoe helpt dit ons vooruit? Andy: We zijn actief in allerlei sectoren binnen de chemische industrie. Dat heeft als grootste voordeel dat we een robuuste stroom aan inkomsten en omzet hebben, wat vooral belangrijk is in moeilijke tijden. Als leverancier van basisproducten heb je namelijk altijd te maken met hevige schommelingen. Neem je een breed scala aan businesses en toepassingen met verschillende eindmarkten, dan ben je enigszins beschermd wanneer het in één sector slecht gaat. En dat hebben we al meegemaakt. Uiteraard was de enorme baisse van 2008/2009 – in vele opzichten bijna een implosie – de ultieme test van deze strategie. In die tijd bestond bijna een kwart van onze verkopen in verbruiksartikelen. Dat was heel waardevol, omdat mensen altijd levensmiddelen nodig blijven hebben en daarvoor zijn verpakkingen nodig. Deze en andere producten voor bijvoorbeeld voor medicijnen, cosmetica en zelfs zeeppoeders zijn ons van veel nut geweest. Tom: Maar terwijl we een prachtig uitgebalanceerde productenportefeuille hebben, kun je niet echt hetzelfde zeggen over ons geografisch evenwicht? Andy: Nee, dat is terecht opgemerkt Maar toch, kijk eens naar onze recente resultaten. Onze winstgevendheid gaat steeds meer richting een 50/50-verdeling tussen Noord-Amerika en Europa. Terwijl zes jaar geleden, net na de overname van Innovene, nog 70% uit Europa kwam. Het is nog niet ideaal verdeeld over de hele wereld, maar het gaat de goede kant op. Natuurlijk is de VS op dit moment vanwege het schaliegas een heel interessante markt. Maar we willen ook graag meer bekendheid en inkomen in Azië en daarop is onze achterliggende strategie voor de toekomst ook gericht. Tom: Welke zijn dan de voornaamste strategische uitdagingen voor INEOS zijn in de nabije toekomst? Andy: Een van onze uitdagingen is om onze schuldenlast te verlagen. We hebben al veel vooruitgang geboekt. De herfinanciering is nu gelukkig rond. Dus is de volgende uitdaging om aan de samenstelling van de portefeuille te werken door onze inkomsten te benutten, maar gelijk het absolute bedrag aan schuld en de schuldgraad te verkleinen, terwijl we gelijkertijd ook nieuwe groei financieren. Tom: En hoe zit het met die groei? Hoe stel je je de toekomstige groei van INEOS voor? Andy: Op dit moment zijn we er vooral mee bezig om, afgezien van die kleine overnamegelegenheden, onze blikken te richten op de Amerikaanse Golfstaten en de Amerikaanse markt in het algemeen. We willen zien hoe we daar voordeel kunnen halen uit de recente ontdekking van schaliegas. Daarnaast is er ook de heropleving van de petrochemische industrie aan de Amerikaanse Golfkust en komen er zeer voordelige ethaangrondstoffen op de markt. We hebben daar al een aardige voet aan de grond en we gaan de uitdaging aan om uit te zoeken hoe INEOS daarvan kan profiteren. Daar ligt de focus op groei. Verder gaat onze aandacht ook naar Azië, en dan vooral China. Iedereen kent ons fenolproject wel, maar zo komen er nog meer. Dat neemt Intermediates voor z’n rekening. Zij hebben duidelijk al goede marktposities maar staan ook technologisch sterk, zodat we iets te bieden hebben wanneer we met de Chinezen rond de tafel gaan zitten. En dat laatste is erg belangrijk. Tom: En hoe lastig is het om dezelfde resultaten te halen binnen de beperkingen van joint ventures? Andy: Joint ventures zijn onvermijdelijk wat ingewikkelder. Met twee groepen aandeelhouders is het – zelfs als ze goed op elkaar zijn afgestemd – toch complexer. Je moet ervan overtuigd zijn dat de voordelen de nadelen die daarbij horen overtreffen. Als je naar onze grootste joint ventures kijkt, dan hebben we in de raffinage-joint venture natuurlijk een enorme partner, een van de grootste bedrijven ter wereld, nu aan onze kant staan. De raffinage is, zoals je weet, tegenwoordig een heel moeilijke bedrijfstak. Maar zij brengen niet alleen hun toegang tot grondstoffen stroomopwaarts mee, maar ook financiële draagkracht en omvangrijke trading-capaciteit wereldwijd.. In alle opzichten een logische partner. Kijk je naar Styrolution, dan zie je dat we feitelijk twee groepen van activa hebben samengevoegd tot het grootste bedrijf in styreenkunststoffen ter wereld. Het spreekt voor zich dat er door samenwerking veel mogelijke synergieën zijn door de business te vereenvoudigen, kosten te verlagen en het beste van beide werelden te benutten. Joint ventures werken dus wel. Het is niet zo makkelijk op het vlak van financiering en wat mogelijk is als bij 100% eigendom, maar we hebben hard gewerkt om deze joint ventures te doen slagen en we hebben er veel baat bij. Tom: Een laatste vraag Andy. Bij INEOS Capital zit je aan tafel met Manchester United-fan Jim Ratcliffe, Wolverhampton-man Jim Dawson en Sunderland-supporter John Reece. Wie heeft jouw steun? Andy: Nou, om eerlijk te zeggen heb ik dat lange tijd voor mezelf weten te houden. Maar ik durf het nu wel te zeggen. Nu durf ik kleur te bekennen en te zeggen dat ik fan ben van Sheffield Wednesday, die nu zo fantastisch opgeklommen zijn dat ze vanaf volgend jaar mogen meespelen in de Championship-klasse. Ze liepen wat achter op de rest, maar krabbelen overeind.

15 min read

De schaduwzijde

We moeten maar terugdenken aan Texas city, Piper Alpha en de Deep Water Horizon om te begrijpen waarom INEOS van veiligheid de hoogste prioriteit maakt. Ongevallen van deze omvang komen gelukkig waar ook ter wereld zelden voor, maar het is vaak zo dat het dikwijls kleinere ongevallen zijn die uiteindelijk tot grotere leiden. Door deze te voorkomen, voorkomen we niet alleen verwondingen, maar vormen we de hele houding van mensen ten aanzien van veiligheid en ongevalspreventie. De meeste ongelukken bij INEOS zijn uitglijders, struikelpartijen en valpartijen, of in het geval van Keulen handverwondingen. Onze campagne in Keulen om deze voorvallen aan te pakken was zo’n groot succes dat businesses in de buurt haar nu over beginnen te nemen. Het weten en effectief ook toepassen zijn twee heel verschillende dingen. Dat weet niemand beter dan Jurgen Schmitz, die bij INEOS Keulen dag in dag uit verantwoordelijk is voor communicatie over veiligheid op de werkplek voor bijna 2.000 medewerkers en 1.000 contractanten. Hij hoopt dat iedereen heeft geluisterd en er ook van doordrongen is. “Het is geen eenvoudige opdracht,” zegt hij. “Het kan echt een uitdaging zijn om weer een nieuwe manier te vinden om veiligheidsinformatie interessant te maken. Maar het is zo belangrijk omdat veiligheid cruciaal is in onze fabriek.” De afgelopen jaren zijn zowel de frequentie als de ernst van de ongelukken op het terrein van 191 hectare continu gedaald. 98% van de ongelukken zijn het gevolg van menselijke fouten. Daarom hebben Jurgen en zijn team samen met Holger Laqua, asset manager bij INEOS Oxide Keulen, de voorlichting eens heel anders aangepakt. Voor het eerst deden ze beroep op een reclamebureau uit Düsseldorf om hen te helpen een effectieve veiligheidscampagne op te zetten. “Dat bleek heel verfrissend”, aldus Jurgen. “Wij zijn veiligheidsingenieurs met een technische kijk op de dingen, maar zij zijn heel creatief en denken buiten het klassieke kader. Daarom was het interessant om te zien en horen hoe mensen die niet dagelijks met veiligheid bezig zijn over veiligheid denken. En op die manier kwamen ze met verfrissende ideeën aan.” Het reclamebureau moedigde Jurgen, als hoofd van de afdeling veiligheid en gezondheid op het werk, en zijn team aan om als een werknemer over veiligheid te gaan denken. Samen ontwierpen ze zes verschillende scenarios voor een reeks beklijvende posters. Iedere scène spitste zich toe op een gebied waar de kans op ongelukken groot is. “In plaats van modellen, vroegen we onze medewerkers om op locatie voor de foto’s te poseren, in een voor hen herkenbare situatie,” zei hij. Dat had direct effect. De werknemers zagen zichzelf in iedere gevaarlijke situatie en konden zich het mogelijke gevaar duidelijk inbeelden. Tot nu toe zijn drie van de posters onthuld, alle drie met de titel ‘De schaduwzijde’. Op een ervan zie je een werknemer in een besloten ruimte aan het werk, op een andere iemand op hoogte en de derde gaat over veilig fietsen. De schaduwen in iedere afbeelding laten zien wat er zou kunnen gebeuren bij een ongeluk. “Dit zijn allemaal typische gevaarlijke situaties bij onze fabriek en voor de chemische industrie in het algemeen,” aldus Jurgen Bij de onthulling van iedere poster organiseerden Jurgen en zijn team een interactieve dag over veiligheid, met simulators waarin werknemers hun kennis en vaardigheden konden testen. Ze konden zelfs een prijs winnen bij een quiz. Jurgen zegt dat de campagne bedoeld is om werknemers op een nieuwe, nog onbekende manier naar veiligheid te laten kijken. “Het is allemaal psychologie,” zei hij. “We willen dat onze medewerkers even goed nadenken voordat ze ergens aan beginnen.” De reacties van werknemers en contractanten zijn tot nu toe positief. Ze lijken de boodschap niet alleen gehoord te hebben, maar ook echt begrepen. De campagne is zelfs zo effectief en overtuigend, dat de posters voor andere vestigingen van INEOS vertaald zijn in het Nederlands, Engels, Italiaans en Noors. De campagne wordt zelfs door externe organisaties geprezen. Jurgen: “De plaatselijke overheid was heel geïnteresseerd in onze activiteiten en vroeg of ze de posters voor andere chemische bedrijven in Duitsland mocht gebruiken.” Zelf is Jurgen trots op zijn team en wat ze al hebben weten te bereiken. “Ze hebben met veel plezier aan deze campagne gewerkt. Maar we weten ook dat we er nog niet zijn - veiligheidsbewustwording is een soort sisyfusarbeid.”

5 min read

INEOS is trots op het kampioen-netbalteam

INEOS gelooft dat je opkomend talent moet ontwikkelen - of het nu om werk of hobby gaat. Het bedrijf staat er bij studenten bekend om dat het de grootste talenten weet te strikken. Maar dat het ook junior sportteams steunt, is misschien minder bekend. Toch heeft ook onze steun het BBC Nyon basketbalteam tot 19 jaar geholpen Zwitsers kampioen te worden. Het A-team veegde zelfs iedereen van tafel en won ook de Conférence OUEST de Basketball en de beker van Vaud. “De steun van bedrijven als INEOS is erg belangrijk voor sportclubs, omdat we niet alleen de trainingen willen verbeteren, maar ook de passie van kinderen voor de sport willen vergroten,” zei clubcontactpersoon Josiane Chabbey. “We zijn ervan overtuigd dat sport belangrijk is voor het sociale leven van een kind en dat het kinderen helpt om op het rechte pad te blijven.” INEOS Rolle, dat het team sinds het begin van het seizoen 2011/2012 sponsort, is blij steun te kunnen leveren vanaf de zijlijn. “Wij hebben een sociale verantwoordelijkheid in de plaatselijke gemeenschappen waarin we gevestigd zijn,” aldus de in Rolle werkende David Thompson, Procurement Director van INEOS Olefins & Polymers en verantwoordelijke voor de sponsoractiviteiten van de groep. Hij vertelde dat de club, met zo’n 200 regelmatig deelnemende kinderenwaaronder ook kinderen van buitenlanders, het geld had gebruikt voor professionele coaching en faciliteiten en materialen voor al hun juniorteams. INEOS Rolle sponsort ook de voetbalclub van Bursin/Rolle/Perroy, de rugbyclub van Nyon en de hockeyclub van Lausanne. “Ze gebruiken het geld allemaal speciaal voor hun juniorteams,” aldus David.

2 min read

INEOS Oxide race naar de zon

Oké, ze hadden alle acht in minder dan twee uur van Parijs naar Nice kunnen vliegen. Maar daar deden ze het natuurlijk niet voor. Nee, Kurt de Bruyn, Didier Audenaert, Johan de Veirman, Jan de Meyere, Patrick Staes, Chantal Bracke, Kathleen Vriesacker en Chris Vroman van INEOS Oxide wilden juist een meer toeristische route nemen en met de fiets gaan, omdat dat mooi bij hun jaarlijkse uitdaging paste om in vorm te komen. De reis van 1.155 km, die professionele wielrenners de ‘race naar de zon’ noemen, begon in alle ernst. De tocht was niet als race opgezet, maar eerder als een zesdaagse uitdaging voor hun uithoudingsvermogen met een vleugje teambuilding. Maar omdat ze allemaal behoorlijk competitief zijn ingesteld, wilden ze steeds maar sneller, vooral op de hellingen. Hun grootste ‘hobbel’ was de klim van 21 km naar de top van de 1.912 m hoge Mont Ventoux, de hoogste berg in de Provence en een van de zwaarste cols in heel Frankrijk. Een beruchte beklimming: op 13 juli 1967 liet de Britse renner Tom Simpson ruim een kilometer voor de top het leven door oververhitting. Thierry Nordera van INEOS Lavéra, dat dicht bij de berg ligt, ging met zijn collega’s mee in de klim naar top van de bergpas, waar ze allemaal heelhuids aankwamen. Op de piek hadden ze een adembenemend uitzicht op de hele Provence en het spectaculaire maanlandschap bovenop de berg. Maar de tocht was niet alleen rozegeur en maneschijn... Soms was het zo heet dat het wegdek smolt, op andere dagen waren de fietsers tot op het bot doorweekt en op één dag was er zo’n hevige mist dat de afdaling van de Col de Vence niet alleen doodeng, maar ook afmattend was. Iedereen was dan ook heel opgelucht toen ze eindelijk in Nice aankwamen. Ze vierden hun prestatie met een stevige maaltijd en een paar glazen wijn en kwamen kracht in hun hotel met uitzicht op Nice. De volgende dag bracht de minibus die hen de hele reis van Parijs naar Nice had gevolgd, hen weer terug naar Antwerpen. De groep, die altijd door INEOS is aangemoedigd, speelt met het idee om bij een volgende tocht een paar van de Europese locaties van INEOS aan te doen.

2 min read

INEOS ondersteunt een uniek pandaproject

INEOS Grangemouth en PetroIneos Fuels Ltd gaan EEN uniek PROJECT steunen, waarbij reuzenpanda’s in het wild worden geherintroduceerd. Het bedrijf heeft besloten drie jaar lang de Schotse Royal Zoological Society te ondersteunen bij haar onderzoek naar reuzenpanda’s. Voor het behoudsonderzoek zijn nu twee reuzenpanda’s ondergebracht in Edinburgh Zoo. Dit zijn de enige panda’s in het Verenigd Koninkrijk, er zijn zelfs maar drie paren in heel Europa. De dag dat China toestemming gaf om de twee panda’s naar het Verenigd Koninkrijk te brengen, tekende INEOS ook een intentieverklaring voor een inmiddels opgerichte raffinage-joint venture met PetroChina. Gordon Grant, CEO van INEOS Grangemouth Services, vond het wel mooi dat de sponsorovereenkomst ook op die dag getekend werd. Andrew Gardner, commercieel manager van PetroIneos Fuels, zei dat het partnerschap met PetroChina ook enorme voordelen voor INEOS’ raffinaderijen in Scotland en Zuid-Frankrijk zal hebben.

1 min read

INEOS gunt grensverleggend contract

Het brandweerkorps van Cleveland heeft een miljoenencontract weten te veroveren, om 24-uurs alarmdiensten te verlenen aan INEOS Nitriles in Seal Sands. Dit is het eerste contract van het brandweerkorps in de commerciële sector. Ze hopen echter dat er nog veel meer volgen, zodat de plaatselijke brandweer- en reddingsdiensten in Cleveland de scherpe bezuinigingen van de Britse overheid kunnen overleven. “We zijn ontzettend blij dat de zakelijke benadering van onze maatschappelijke taak nu een eerste commercieel succes oplevert,” zei hoofdcommandant Ian Hayton. Alle winst van de komende drie jaar wordt gebruikt voor tientallen brandveiligheidsinitiatieven in de gemeenschap. INEOS is opgetogen over het besluit de opdracht aan Cleveland te gunnen. “Nu krijgen we niet alleen professionele dienstverlening van topkwaliteit, maar we zijn ook heel blij dat de winst wordt gebruikt voor onmisbare veiligheidsvoorzieningen die echt bijdragen aan een betere levenskwaliteit in de Noord-Engelse gemeentes in Teesside,” aldus Jean Phaneuf van INEOS Nitriles.

1 min read

Heel de wereld keek naar het allergrootste sportevenement op de planeet

Meer dan een miljard kijkers uit alle windstreken trok de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen op 27 juli. Bijna net zo veel als China inwoners telt! We durven dus best te stellen dat dit het allergrootste sportevenement op de planeet is. INEOS keek ook – om meerdere redenen. Als bedrijf waren we erg blij dat het Olympisch Comité besloten had de bijna magische mogelijkheden van pvc te benutten voor het Olympisch park. En als medewerkers van de productielocaties in Duitsland, Zweden, Noorwegen, Frankrijk, België, Italië, Canada, VS, VK en Nederland, leefden we mee met de geweldige atleten uit ons eigen land. Sommige medewerkers van INEOS, zoals Jerry Tweddle en Manfred Hartung, hadden een wel heel persoonlijke reden om te kijken. Hun kinderen, de Britse turnster Beth en de Duitse schermer Max, dongen deze Zomerspelen mee naar een gouden plak. Toen INCH ter perse ging, was Max net ternauwernood verslagen door de Hongaar Aron Szilagyi en was zijn kans op de halve finale mannen sabel helaas verkeken. Maar Beth werd de allereerste Britse die met een Olympische medaille voor een individuele turnoefening thuiskwam. Tijdens een spannende finale in North Greenwich Arena verdiende de 27-jarige een bronzen plak op de brug met een van haar beste oefeningen ooit. De voorbereidingen voor de extravagante Isles of Wonder-openingsceremonie in het Olympisch stadium in Stratford, Oost-Londen, hebben weken gekost volgens de organisatoren van de Zomerspelen van 2012. “We wilden uitbeelden wat voor land wij zijn, waar we vandaan komen en waar we naartoe willen,” aldus Danny Boyle, de artistiek directeur van de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen in 2012. Toen de olympische vlam het 80.000 zitjes-tellende stadion verlichtte, betekende dit niet alleen de start van een 16-daags evenement maar ook het einde van de 70 dagen durende reis van de olympische toorts. Er werd zo’n 8.000 mijl afgelegd: 8.000 toortsdragers brachten de vlam op 19 mei van Cornwall, een uithoek van het Verenigd Koninkrijk tot het olympisch stadion. De eerste toortsdrager was Ben Ainslie, een zeiler met 3 maal Olympisch goud op zijn palmares. Tijdens z’n epische tocht, reisde de vlam niet alleen te voet, maar ook met een reddingsboot, een stoomtrein en roeiboot, per paard, via een bungee-kabel, met een gewone kabelbaan en zelfs dwars over Loch Ness. De vlam reisde voorbij enkele historische monumenten zoals de racebaan van Aintree, het Eden Project, het kasteel van Caernarfon, Stonehenge, de Clifton Suspension brug, Trafalgar Square, Downing Street een Buckingham Palace. Onder de vele dragers voormalig Olympisch loopkampioen Brendan Foster, Jerry Tweddle’s dochter Beth die momenteel als beste Britse gymnaste ooit beschouwd wordt, en natuurlijk INEOS brandweerman Craig Hannah. De toorts werd uitvoerig getest in de klimatologische testruimte van BMW in Munchen, om er zeker van te zijn het wisselende Britse weer te kunnen weerstaan. Ondanks het feit dat de vlam toch doofde omwille van een slecht functionerende brander in Devon, bleef ze branden op het hoogste punt van haar tocht naar Londen: de 1.085 meter hoge top van Snowdon in Noord Wales. Het was zelfs prachtig weer, toen de 77 jarige bergbeklimmer Sir Chris Bonington die in 1975 de Mount Everest beklom, op de top van de Welshe berg de vlam de lucht in hield.

5 min read

Vol vuur

De olympische vlam kwam op 8 juni in buitengewoon veilige handen toen hij aan Craig Hannah werd doorgegeven. VIDEO Hoezo? De 48-jarige Craig die de vlam door het Schotse Glasgow mocht dragen, is al jarenlang brandweerman. Craig, die voor INEOS in Grangemouth werkt, vertelt dat er weinig spannends gebeurde die dag, behalve dan de gelegenheid zelf natuurlijk. Craig: “Ik was in de zevende hemel.” De vlam, die Craig een halve mijl mocht dragen tot hij hem aan de volgende fakkeldrager moest overhandigen, was 29 dagen eerder in Griekenland ontstoken met zonnestralen. “Het is heel indrukwekkend, als je daarover gaat nadenken,” aldus Craig. “die vlam in je hand heeft al een hele afstand afgelegd.” Lord Sebastian Coe, voorzitter van het organisatiecomité van Londen 2012, vertelde dat de vlam symbool staat voor de olympische geest en dat de reis van de vlam door het Verenigd Koninkrijk de opwinding rondom de Londense Spelen naar alle uithoeken van het land had gebracht. Daar had Craig zeker – niet tevergeefs – op gehoopt toen hij de straten op ging. “Het was mooi om de kinderen enthousiast te maken voor de Olympische Spelen en om ze aan te moedigen te gaan sporten, want je ziet tegenwoordig zelden meer jeugd buiten,” zegt hij. “Het lijkt wel of ze allemaal thuis achter de computer zitten.” Craig is tot een van 8.000 Britse fakkeldragers verkozen, omdat zijn zwager Jim Blaikie hem heeft genomineerd vanwege zijn werk in het Schotse Bo’ness. “Ik voelde me heel vereerd dat ik uit zo veel genomineerden gekozen was,” zegt hij. Craig is een bekende weldoener in Bo’ness. Hij is al zo’n 15 jaar de spil van een muziekproject voor jongeren met de naam Cozy Blanket in Bo’ness. En de goed voorziene studio wordt door veel kinderen en bands uit de buurt gebruikt. Daarnaast is hij ook erg actief in de kerk van St Andrew’s, drumt hij zelf in de plaatselijke band Hunter en is hij vrijwillig eerstehulpverlener bij de ambulance. “Het is handig dat ik in ploegen werk, want daardoor kan ik al dat vrijwilligerswerk regelen,” zegt hij. Degenen die Craig in Glasgow gemist hadden, kwamen hem -en de olympische fakkel die hij door de straten van Schotland droeg- op 29 juni wel tegen bij het Children’s Fair Festival in Bo’ness. Video - sailing

7 min read

PVC laat spierballen zien

INEOS schreeuwt meestal niet van de daken wat we allemaal bereikt hebben, maar misschien zouden we dat wel moeten doen. Want als je wilt weten welk bedrijf met bijna alles dat je doet te maken heeft, is INEOS echt wel hét woord voor chemie. INEOS helpt de sportwereld al jaren om wereldrecords te verbeteren, internationale evenementen vorm te geven en wereldkampioenen te kweken. Daar zijn wij zelf erg trots op, maar verder lijkt niemand ervan op de hoogte. Buiten onze bedrijfstak lijken maar weinigen te weten hoe belangrijk pvc tegenwoordig is voor bijna alles dat met sporten te maken heeft. “Het is een fantastisch materiaal,” vertelt Jason Leadbitter, Sustainability and Compliance Manager van INEOS ChlorVinyls. “Het is kostenefficient, gaat lang mee, is eenvoudig te onderhouden en het is een uitermate veelzijdig bouwmateriaal met een gunstige ecologische voetafdruk.” Toch, zegt Jason, zullen bepaalde groepen altijd wel bevooroordeeld blijven tegen pvc. “Voor sommigen blijft het de slechterik onder de kunststoffen, en dat vind ik heel jammer,” zegt hij. Omdat ze bang waren dat de organisatoren van Londen 2012 onder invloed van milieugroeperingen als Greenpeace zouden besluiten geen pvc bij de Olympische Spelen te gebruiken (zoals in 2000 in Sydney was gebeurd), ontmoetten hij en andere vertegenwoordigers van onze branche vijf jaar geleden Dan Epstein, hoofd duurzame ontwikkeling van de Olympic Delivery Authority, om voor het gebruik van pvc te pleiten. “We vroegen alleen maar dat ze ons ons verhaal lieten doen,” zegt Roger Mottram, Environmental & Regulatory Affairs Manager voor INEOS ChlorVinyls en voorzitter van de British Plastics Federation Vinyls Group. Ook hij was bij de vergadering. “En dat gebeurde. Hij ging echt het gesprek met ons aan. “Hij vertelde ons dat hij wilde dat de industrie, net als van atleten verwacht wordt, de lat steeds hoger zou leggen. “Hij wilde dat we nieuwe normen opstelden en innoveerden. “Wij wilden gewoon de kans om ons te bewijzen. En in wezen is dat ook wat we van plan zijn.” Toen de Spelen in Londen op 27 juli officieel van start gingen, was er al meer dan 142.000 vierkante meter pvc gebruikt om de faciliteiten, zoals het watersportcentrum, voor de allergrootste sportshow ter wereld te bouwen. De atleten streden op pvc-vloeren en delen van hun uitrusting waren ook van pvc. De duizenden toeschouwers zaten onder pvc-overkappingen en werden beschermd door pvc-omheiningen. En dan hebben we het nog niet eens over de kilometers pvc-buizen en elektriciteitskabels gehad die al voor de openingsceremonie waren gelegd, die wereldwijd door meer dan een miljard mensen op televisie werd bekeken. “Bijna overal waar je keek was pvc gebruikt,” zegt Roger. En de reden is simpel: pvc is bestand tegen stortbuien, razende zeewateren en verzengende zonnestralen, en dat is maar goed ook met de onvoorspelbare Britse zomers. Maar als je denkt dat de Olympic Delivery Authority zich zomaar heeft laten overdonderen door een krachtige pvc-lobby en het ons makkelijk heeft gemaakt, dan zit je er toch echt naast. Zich zeer bewust van de controverse over het gebruik van pvc, stelde de duurzaamheidscommissie voor Londen 2012 al in 2009 een beleid op over het gebruik van vinyl in het olympisch park. Video “We wilden de Spelen in Londen in 2012 benutten om samen met de bedrijfstak nieuwe normen te stellen,” aldus Dan Epstein. “We wilden de branche op weg helpen naar een duurzamere productie, gebruik en verwijdering van pvc-materialen.” Hij vertelde dat de strenge controles en controleprocedures waren ontwikkeld om te zorgen dat waar pvc gebruikt werd, dat op een milieubewuste manier werd gedaan, zodat er veel van kon worden gerecycleerd of hergebruikt. Volgens David Stubs, hoofd duurzaamheid in het organisatiecomité voor de Olympische en Paralympische Spelen in Londen, was recycling zo belangrijk omdat in Londen in 2012 veel meer tijdelijke faciliteiten werden gebruikt dan bij alle eerdere Spelen en wereldevenementen. Al die tijdelijke bouwwerken werden zo ontworpen dat ze na de Spelen in Londen konden worden gerecycleerd. Het pvc wordt van andere materialen, zoals natuurlijke weefsels, metalen en rubber gescheiden en dan gerecycleerd of hergebruikt. Zo is het de bedoeling een deel van de pvc voor het FIFA wereldkampioenschap in Brazilië in 2014 te gebruiken en de hele basketbalzaal weer bij de Spelen in Rio in 2016 te gebruiken. In het beleid, dat voor Londen 2012 is opgesteld, wordt ook geëist dat alle materialen: MINIMAAL 30% gerecycleerd materialen bevatten VOLDOEN aan het handvest van The European Council of Vinyl Manufacturers VOLDOEN aan normen voor vloeibaar afval en uitlaatgassen en geen lood, kwik en cadmiumstabilisatoren bevatten. Richard Jackson, hoofd Sustainable Development and Regeneration van de Olympic Delivery Authority, had het over wijze lessen uit het rapport Learning Legacy. Hij zei dat de kunststofindustrie, ondanks enige twijfels in het begin, de benadering over het algemeen gunstig had ontvangen en dat de toeleveringsketen zelfs had besloten een pvc zonder weekmakers te ontwikkelen. Deze werd gebruikt om een aantal van de gebouwen te bekleden. Bovendien erkende het beleid ook de voordelen van Vinyl2010, de gedragscode van de pvc-branche. In de 10 jaar dat deze bestond werd er al meer dan de doelvolumes gerecycleerd en was er goede vooruitgang geboekt om diverse additieven overbodig te maken. INEOS is sterk bij de opzet van Vinyl2010 betrokken geweest, om te onderzoeken wat de branche in heel Europa aan pvc kan doen, en heeft fors financieel bijgedragen aan het behaalde succes. Toen de Europese pvc-industrie vorig jaar zag hoe geweldig Vinyl2010 werkt, namen de deelnemers de volgende stap door bij te tekenen voor VinylPlus, een nieuwe vrijwillige toezegging voor 10 jaar. “In VinylPlus hebben we een aantal nieuwe, ambitieuzere doelen voor duurzame ontwikkeling gesteld,” zegt Jason. Alle doelen zijn indirect gebaseerd op een raadpleging van belanghebbenden. “Zo kunnen we de zaken waar mensen zich druk over maken gericht aanpakken,” zegt hij. Het plan is om:  voor 2020, 800.000 ton pvc per jaar te gaan RECYCLEREN voor 2015 loodhoudende additieven UIT TE BANNEN  het energieverbruik voor de productie van pvc te VERLAGEN “We zoeken naar manieren om mensen te laten zien wat de voordelen van pvc zijn en ook dat we vooruitgang boeken wat betreft milieuvriendelijkheid,” aldus Jason. Tijdens een persconferentie afgelopen juni in Londen, presenteerde Roger de brochure ‘PVC in Sport’ van de British Plastic Federation, die beschrijft hoe onmisbaar pvc is geworden voor de topsport. “Het zijn spannende tijden in de sport en pvc zal zeker een belangrijke rol bij de evenementen hebben,” zei hij. De brochure belicht ook de criteria uit het pvc-beleid voor de Spelen in Londen die de Olympic Delivery Authority had gesteld. Roger hoopt dat hierdoor meer mensen beseffen hoe duurzaam pvc is. “De Britse pvc-industrie heeft zich heruitgevonden nadat het materiaal een tijdlang als gevaar voor de samenleving werd bestempeld,” vertelde hij de journalisten. In een recent interview met het tijdschrift British Plastics and Rubber vertelde Roger hoe belangrijk evenementen als de Olympische Spelen voor pvc zijn. “Als er veel pvc bij grote projecten zoals de Spelen wordt gebruikt, en we kunnen aantonen dat het aan de uiterst strenge duurzaamheidscriteria voldoet, dan levert dat hopelijk vanzelf navolgers op,” zei hij. “We hebben laten zien dat pvc kan worden gerecycleerd en dat het niet alleen volgens zeer strenge normen kán worden, maar ook daadwerkelijk wórdt geproduceerd.” Jason zegt dat VinylPlus ook bedoeld is om belanghebbenden te laten zien wat pvc al voor ons leven nu heeft betekend. “Pvc is ongelooflijk veelzijdig en mensen staan er helemaal niet bij stil in hoe ongelooflijk veel alledaagse spullen het is gebruikt” zegt hij. De groep geeft ook ruchtbaarheid aan een nieuw onderzoek waarin de volledige kosten van pvc worden vergeleken met die van andere materialen. “In het huidige economische klimaat, waarin de overheid flink onder druk staat om te bezuinigen, willen wij laten zien dat gemeenten miljoenen kunnen besparen door pvc-producten te gebruiken”, aldus Jason.

15 min read

INEOS helpt atleten op weg naar goud

Ons hele leven kan radicaal veranderen door koolstofvezel, zowel thuis als op het werk of bij het uitoefenen van een hobby. In veel opzichten is dat al gebeurd. Kijk maar naar de sprinters in de Paralympische Spelen op protheses van koolstofvezel. INEOS Nitriles levert wereldwijd acrylonitrile, het basisingrediënt van koolstofvezel.  Niemand kan ooit nog vergeten hoe de Amerikaanse sprinter Dennis Oehler de 12-secondengrens op de 100 meter wist te doorbreken bij de Paralympische Spelen van 1988 in Seoul, Zuid-Korea. Want dat was de eerste keer dat mensen koolstofvezelveren in actie zagen. Die koolstofstroken, die de hardloopwereld voor atleten met een lichamelijke handicap radicaal hebben veranderd, zijn nu een herkenbaar symbool voor paralympische sport. En voor INEOS Nitriles’s werelds grootste producent van acrylonitrile, is dat maar een van vele redenen om trots te zijn. Acrylonitril – een chemische stof die tot de cyaniden behoort – is een basisingrediënt voor koolstofvezel. Geen acrylonitril, geen koolstofvezel. En zonder koolstofvezel zouden heel veel baanbrekende ontwikkelingen gewoonweg onmogelijk zijn. Barry Slater is global sales director bij INEOS Nitriles. “Het is een ontzettend spannend vakgebied,” zei hij. “De grootste uitdaging is dat koolstofvezel duur is, veel duurder dan staal, maar toch begint het in het topsegment meer verkocht te worden.” Neem de Boeing 787, Amerika’s hypermoderne, middelgrote vliegtuig, dat eind vorig jaar is geïntroduceerd. Dankzij de koolstofvezelwanden is dit toestel veel lichter, waardoor het bijna 20% minder CO2 uitstoot dan oudere vliegtuigen. Het vliegtuigmateriaal is geleverd door Toray, een Japans bedrijf dat op dit moment als de wereldleider in de productie van koolstofvezel wordt beschouwd. En achter Toray staat INEOS, dat een contract heeft weten af te sluiten om Toray de acrylonitril voor de Boeing 787 te leveren. En Boeing zou nu al bestellingen voor meer dan 800 vliegtuigen hebben ontvangen van vliegmaatschappijen uit de hele wereld. “Het is geweldig voor INEOS,” zei Barry. Maar ondertussen waren we alweer met de Paralympische Spelen in Londen bezig. Daar presteerden atleten met een lichamelijk handicap opvallend beter, vooral met dank aan koolstofvezel, dat ideale eigenschappen voor protheses heeft. Om te beginnen is het vijf keer zo sterk als staal. Het is stijver, maar veel lichter. Het bestaat uit koolstofstrengen die dunner zijn dan een mensenhaar. Die zijn om elkaar heen gedraaid en vervolgens als doek geweven om een laag koolstofvezel te maken. Elke hardloopprothese bestaat uit meer dan 80 lagen koolstof. Iedere laag wordt individueel met de hand over een vorm getrokken. Het kan wel twee uur duren om de koolstoflagen voor één hardloopprothese over elkaar te leggen. Daarna worden de koolstoflagen met druk en hitte samengesmolten en gehard. Het interessantst is het vormen en monteren. Een van de atleten die hardloopprotheses van koolstof gebruikte, was de wereldkampioen op de 100 meter, Heinrich Popow. En hij zette bijna een nieuw Europees record toen hij op 15 juni in Berlijn de 100 meter in 12,43 seconden rende. “Dat was de perfecte seizoensopening,” zei hij. Bij de Spelen in Londen deed hij mee aan de 100 meter en het verspringen. Maar op de lange termijn hoopt hij dat zijn prestaties de lat hoger leggen voor alle paralympische sporten. “Het is mij duidelijk dat alle deelnemers aan de Paralympische Spelen volwaardige atleten zijn, en niet vanwege hun handicap,” zei hij. Heinrich, die er ooit van droomde om profvoetballer te worden, zei dat het lang had geduurd om snel te leren rennen met een beenprothese, maar dat het enige geheim was dat je gewoon nooit moet opgeven. “Sport is het allerbelangrijkste in mijn leven,” zei Heinrich, die pas negen was toen artsen een tumor in zijn linkerkuit ontdekten en vertelden dat zijn been moest worden geamputeerd. “Het maakt niet uit of ik aan het winnen of aan het verliezen ben, ik geef het niet op. Ik ga door. Ik wil met mijn succes andere mensen inspireren en hen laten zien dat je altijd kansen hebt, ook bij de allergrootste tegenvallers.” Een andere deelnemer bij de Paralympische Spelen in Londen in 2012 met een koolstof hardloopprothese was Kelly Cartwright. “Volgens mij kun je alles dat je maar wilt doen, of je nou een handicap hebt of niet,” zei Kelly. “Mensen vragen me vaak wat ik allemaal niet kan door mijn handicap, maar het enige dat ik kan bedenken is dat ik geen hoge hakken aan kan.”

7 min read

Weer of geen weer, INEOS blijft uitblinken

INEOS Oligomers maakt een aantal fantastische materialen, zoals polyisobutyleen, een prachtproduct met een heel scala aan toepassingen waar de meeste mensen nooit op zouden komen. Een buitengewone man, Richard Schabel, kwam er wel op. Niet alleen ontdekte hij polyisobutyleen, maar hij benutte het ook nog eens om wereldkampioen te worden Paralympisch atleet Richard Schabel zag zijn kans op een gouden medaille letterlijk uit zijn handen glippen tijdens de Olympische Spelen in Sydney in 2000. De Britse discuswerper, die geen kracht meer kan zetten met zijn hand, had een plakkende stof gebruikt om de discus vast te kunnen houden tot hij hem wierp. Maar het dennenharsachtige materiaal dat hij gebruikte smolt in zijn hand door de brandende hitte van de zon. “Daardoor werd de discus te glibberig om vast te houden,” zei hij. Na deze teleurstelling ging hij fanatiek op zoek naar een optimaal presterend alternatief dat werkt in alle weersomstandigheden. Zo kwam hij bij een product van INEOS Oligomers met de naam Indopol H18000. “Hij had het al getest en wist dat het werkte, maar wilde de producent spreken over grotere, regelmatige leveringen,” zei Ian Purvis, account manager bij INEOS Oligomers. Ian hielp hem graag. “We begrepen wel waarom het werkte, maar nog niet helemaal hoe het werkte,” zei hij. “Indopol H18000 is een van de plakkerigste stoffen die je kunt kopen en kleeft uitstekend aan bijna alle oppervlakken. Doordat het waterafstotend is, wordt het bovendien niet door regen of zweet aangetast.” Het product – feitelijk geen ‘lijm’ – werkte geweldig. “Het veranderde mijn prestaties drastisch,” zei Richard, die daarna nr 1 ter wereld in het discuswerpen is geworden. “Het werkte altijd, dus kon ik beter trainen. En dat betekende dat ik me op de dag van de wedstrijd dáár in elk geval geen zorgen over hoefde te maken.” Maar het duurde wel even voordat Richard perfect kon gooien met deze stof, die hij op zijn handpalm smeerde. “Ik kan niet bepalen wanneer de discus loskomt, dus als ik te weinig gebruik, kan de discus te snel uit mijn hand glijden,” vertelde hij. “En als je te veel smeert, dan komt hij te laat vrij.” Wat Richard wel handig vond, was dat het plakkerig bleef. Daardoor hoefde hij dus alleen aan zijn timing te werken. Helaas heeft Richard, die nu 54 jaar jong is, het niet aan de ultieme test kunnen onderwerpen, omdat hij net niet door de kwalificaties voor het Britse team is gekomen voor de Paralympische Spelen in Londen van afgelopen zomer. Hij is natuurlijk teleurgesteld, maar was er toch bij om te kijken hoe zijn collega’s het deden. Omdat hij de marathon van Londen al vier keer heeft gelopen, weet hij heel goed hoeveel verschil de aanwezigheid van de eigen fans zou maken voor de Britse atleten. “Ze kregen allemaal een extra kick omdat ze voor eigen publiek optraden,” zei hij. “Ik herinner me nog hoe oorverdovend de herrie in Beijing was. Hopelijk is dit in Londen opnieuw het geval.” Richard, die op zijn 21e zijn nek brak bij een auto-ongeluk, had het olympisch stadion al van tevoren gezien. Hij, en horden andere atleten, waren uitgenodigd voor een testevenement in het stadium met zitplaatsen voor 80.000 man. Hoewel Richard niet in het Britse team wist te komen, was een van zijn trouwe fans, Ian, er toch bij toen de Britse paralympische sporters discuswierpen. “Het is jammer dat Richard er niet bij was,” zei Ian. “Maar voor mij persoonlijk is het toch geweldig dat we Richard hebben kunnen helpen. “En uit zakelijk oogpunt is het altijd spannend om nieuwe en interessante toepassingen voor onze producten te vinden. Zo leren wij hoe we bedrijven kunnen helpen nieuwe producten te maken, met onze materialen.” Ieder jaar wordt bij INEOS Oligomers in Lavéra, Frankrijk, bijna 80.000 ton polyisobutyleen gemaakt. In het kort heet het ‘PIB’ en het is een slim stofje dat in van alles te vinden is, van cosmetica tot motorolie, vershoudfolie of ‘kneedlijm’ om posters op te hangen. Het zorgt zelfs voor de kauwbaarheid van kauwgom. “Er is niks vergelijkbaars verkrijgbaar,” volgens Ian Purvis, Account Manager bij INEOS Oligomers, die al 11 jaar PIB verkoopt. “Het is een fantastisch product met een heel scala aan toepassingen waar de meeste mensen nooit op zouden komen.” INEOS zorgt voor de scheikunde en het productieproces bestaat uit verschillende procedés voor verschillende klassen polyisobutyleen. Sommige zijn vloeiende olie, andere zijn plakkeriger en hebben een honingachtige structuur, terwijl weer andere uiteindelijk heel kleverig worden en net op rubber lijken. “De ‘magie’ gebeurt in de polymerisatiefase,” vertelde Ian. Enkele van INEOS’ grootste klanten zijn folieproducenten (die landbouwfolie voor boeren maken), en producenten van hechtmiddelen en dichtingsproducten. Volgens Ian bestonden de PIBs al jaren en was de markt rijp. Alle mogelijke toepassingen waren zo’n beetje al benut. Daarom was Ian zo enthousiast toen de paralympische sporter Richard Schabel contact met hem zocht. “De meeste mensen die voor een staal bellen, zijn producent,” zei hij. “We spreken zelden iemand die zelf het eindproduct gebruikt. “Ook al is dit wel het ultieme voorbeeld van een niche-markt, toch laat het goed zien hoe we werken. Verhalen als deze leren ons hoe we nieuwe kansen kunnen creëren en nieuwe producten van onze materialen kunnen maken.”

10 min read

Discussie: De spelen - duurzame nalatenschap of dure buitensporigheid?

Groot Brittannië heeft £9,3 miljard uitgegeven aan de Olympische Spelen van 2012. De Britse premier David Cameron denkt dat de Spelen Londen een blijvende nalatenschap zullen opleveren. Maar daar is niet iedereen het mee eens. Vooral Griekenland, dat zijn enorme schuldencrisis wijt aan de Spelen in Athene in 2004. Dus wat is het nu: een duurzame nalatenschap of een dure buitensporigheid? Nalatenschap: De Olympische Spelen geven de plaatselijke sportclubs in Groot Brittannië een flinke impuls waar ze nog decennialang van zullen genieten. De nalatenschap van sport op school, want de helft van de scholen uit het land doen mee aan  Olympische Spelen voor scholen. En, het minst tastbare van alle voordelen,  de inspiratie die de geweldige Britse atleten mensen zullen geven, of ze nou roeien, fietsen of rennen. Iedereen weet dat zulke inspiratie levens kan veranderen. De overheid kan nog zo veel rapporten over het nut van sport op school uitgeven, maar laat een wedstrijd zien van Sir Chris Hoy of een van zijn gelijken en iedereen staat in de winkel: “Ik zoek een fiets, ik wil gaan wielrennen.” Dat effect is misschien niet tastbaar, maar wel heel erg krachtig en ik denk dat het ons als land weer dichter bij elkaar kan brengen. David Cameron, Britse premier We zijn al bijna net zo bezorgd over de nalatenschap van de Spelen in 2012 als over het evenement zelf. En zo hoort het ook. Als we zo veel in een sportevenement van twee en een halve week investeren, dan verwachten we ook voordelen op de lange termijn. Maar nalatenschap is een lastig woord, want  dat draagt veel betekenissen in zich. Ten eerste de materiële nalatenschap, zoals de sportfaciliteiten die achterblijven: de wielerbaan, het watersportcentrum en het olympisch stadium zelf. Dan de culturele nalatenschap, de blijvende indruk die Groot Brittannië op haar bezoekers maakt. En het belangrijkste, naar mijn mening, de menselijke nalatenschap. De Britse sport krijgt een onmeetbare maar krachtige oppepper doordat iedereen met de Olympische Spelen bezig is. Sir Steve Redgrave, winnaar van vijf olympische gouden medailles Nog afgezien van de enorme sociale voordelen van het organiseren van de Spelen, is er ook geweldig geïnvesteerd in een deel van Londen dat ongelooflijk hard aan verjonging toe was. Oost-Londen is een plaats geworden van steeds meer kinderarmoede, in plaats van kansen en beloftes. Dat is geen ‘spelletje’. Dat heeft langetermijnvoordelen voor dit gebied en de landelijke economie.Charlie Edwards, oprichter en redacteur van  de politieke blog Political Promise De Olympische Spelen in Peking waren in veel opzichten de extravagantste Spelen ooit. De schitterende nieuwe stadia werden toeristische attracties an sich. Grote delen van Noord-Peking (een stad waar grond zeldzaam en onbetaalbaar is) werden ingericht voor olympische sport-, vrijetijds- en woongelegenheden. Het budget werd met voeten getreden, en dat al ruim  voordat de fantastische openingsceremonies werden georganiseerd. Maar de stad kreeg wel een enorme investering in haar infrastructuur en openbare ruimtes. Er werden nieuwe metrolijnen aangelegd in een stad die vleugellam was door een overdosis aan particuliere voertuigen. Er werden nieuwe snelwegen aangelegd, waardoor de ene ringweg na de andere de stad omcirkelde. Er werd nog voor de Spelen een prachtig nieuw luchthavengebouw geopend, misschien wel het mooiste in de hele wereld, en groter dan heel Heathrow airport. En in heel de anders zo grijze stad werden parken aangelegd. William Kirby, hoogleraar Chinese taal en cultuur, Harvard University De Zomerspelen in 1996 hadden een ongelooflijk positief effect op het stedelijk landschap van Atlanta. Het is maar de vraag of in het centrum van onze stad zonder de Olympische Spelen ooit zo’n uitstekende openbare ruimte zou zijn gemaakt als het Centennial Olympic Park. Het park is een pronkstuk in de verjongingskuur van de binnenstad, terwijl er meerdere hoge gebouwen, musea en trekpleisters aan de rand zijn gebouwd. Het blijft een geweldige plaats voor evenementen. Ja, de Olympische Spelen zijn duur, maar ze kunnen de gaststad helpen om zich duurzamer te ontwikkelen.Dahshi Marshall, stedenplanner, Atlanta Regional Commission Buitensporigheid: Niemand weet hoeveel de Olympische Spelen Griekenland hebben gekost, maar volgens velen is het een belangrijke veroorzaker van de schuldenlast die het land in een economische crisis heeft gestort. Griekenland is een van de kleinste landen ooit die het evenement heeft mogen organiseren. De Grieken noemen 2004 nog steeds een bepalend moment, waarop het land blaakte van optimisme, zelfvertrouwen en trots. Maar het olympisch park in Athene getuigt niet meer van de oude gloriemomenten. Nee, het is nu juist een symbool van misplaatste buitensporigheid, verwaarlozing en wanhoop.Helena Smith, van de Australische krant The Sydney Morning Herald De Olympische Spelen draaiden puur om consumptie, om profiteren van het olympisch fenomeen en verkopen van advertentieruimte. Het bleek een ramp voor ons.Manolis Trickas, raadslid in de Atheense wijk Hellenikon Natuurlijk is het goed voor de nationale trots als je een olympisch festival mag organiseren. Wanneer de gaststad voor de cameralens wordt gezet, die hem aan tweederde van de wereldbevolking laat zien, wordt het een opgeblazen PR- en reclamegebeuren. Maar de nationale trots van zo’n onderneming is vluchtig en de monumenten die je voor zo’n spektakel bouwt, de stadia en sportcentra, worden al snel niets meer dan vluchtige herinneringen aan vroegere gloriedagen. Bovendien komen de zo geroemde langetermijnvoordelen van de olympische sportfaciliteiten met een onoverkomelijk hoge prijs aan onderhoud en gebruikskosten, die veel hoger zijn dan de inkomsten van de gebruikers. Robert K Barney, International Centre for Olympic Studies aan de universiteit van Western Ontario in Canada Uit eerder gehouden Olympische Spelen valt zeker niet af te leiden dat het beduidend economisch voordeel oplevert om gaststad te zijn. Montreal had na de Olympische Spelen in 1976 een schuld van 2,7 miljard, die ze pas in 2005 helemaal had afbetaald. Als je als stad op zoek bent naar een financiële oppepper, dan kun je de Spelen beter niet organiseren.Andrew Zimbalist, econoom, Smith College, Massachusetts De meeste economen vinden dat plaatselijke organisators en sportpromotors de voordelen standaard overdrijven en de kosten van het gastheerschap voor enorme evenementen als de Olympische Spelen onderschatten. Als een stad denkt door gaststad te worden, financieel erop vooruit te gaan, dan leert de ervaring dat ze flink op haar neus kan gaan.Victor Matheson, econoom, College of Holy Cross in Worcester, Massachusetts

8 min read

Gekleed in succes

Wie had ooit gedacht dat door de mens gemaakte vezels, ooit populair omdat ze goedkoop waren, nu hét-van-hét zouden zijn voor kleding voor topprestaties? En toch is het zo. En daar zijn INEOS en Dralon allebei buitengewoon trots op, ieder om heel andere redenen.  Iedereen van een bepaalde leeftijd herinnert zich nog wel dat we nylon en acryl droegen. Deze synthetische stoffen waren erg populair in de jaren zeventig. Nylon kreukte niet en droogde sneller dan katoen en acryl was dik en warm. En ze waren allebei goedkoop. Maar na een tijdje gingen we ze juist mijden. Barry Slater, global sales director bij INEOS Nitriles, herinnert het zich nog goed. “Kunststoffen werden gezien als een armeluisvervanger voor natuurlijke vezels,” zegt hij. “Ze ‘voelden’ en presteerden slechter, maar hadden toch een eigen plekje in de markt.” Toen veranderde er iets. De kunststoffen... net als alle atleten, werkten ze aan hun prestaties. “Dat is zo mooi aan synthetische stoffen,” zegt Barry. “Omdat ze door de mens gemaakt zijn, kun je hun eigenschappen aanpassen. Je kunt het chemisch recept veranderen en hun eigenschappen zo herscheppen dat ze zich wel met natuurlijke vezels kunnen meten. En soms kun je ze zelfs beter maken.” En dat is precies wat Dralon’s werelds grootste producent van drooggesponnen acrylvezels, heeft gedaan. Mede dankzij de door leidingen aangeleverde acrylonitril van INEOS. Dralon en INEOS hebben een gezamenlijk terrein in Dormagen, bij Keulen, zodat ze allebei zo makkelijk mogelijk kunnen werken. Ledere dag worden honderden tonnen acrylonitril, de belangrijkste grondstof voor acrylvezels, door buizen naar Dralon gesluisd. Daar gebeuren er vervolgens al jaren magische dingen mee. “Er is daar in de loop van de tijd flink aan ontwikkeling gewerkt,” aldus Barry. “Zo is acryl nu veel zachter. Vroeger was het zo sterk dat truien vol met pluizen kwamen te zitten. Er is hard gewerkt om het materiaal zwakker te maken, zodat de kleine pluisjes er nu vanaf vallen.” Dankzij alle ontwikkelingen zweren de allerbeste atleten tegenwoordig bij kleding van nylon én acryl om hun prestaties te verbeteren. En dat is niet vreemd. De acrylstoffen van nu zijn slim. Is het koud, dan houden ze je warm, maar ben je warm en zweterig, dan doen ze daar weer wat aan. Ze absorberen het vocht, leiden het van het lichaam af omhoog en naar buiten, waar het verdampt. Dat kan katoen niet. Als dat nat wordt, dan wordt het zwaar. Daar krijgen mensen blaren van op hun voeten. En bij jeansstof hetzelfde. Daarom moet je daar nooit ver in gaan wandelen. Het wordt nat en zwaar bij slecht weer. “Katoen wordt bijna helemaal rond als er water en zweet in komt,” volgens Manfred Borchers, Dralons internationaal hoofd marketing en verkopen. Uit tests is ook nog eens gebleken dat nylon 60% sneller droogt dan katoen, en acryl zelfs 75% sneller. Sokken behouden hun vorm en jassen blijven je op temperatuur houden, zelfs als ze nat zijn. Dralon maakt 188.000 ton droog- en natgesponnen acrylvezels per jaar in haar twee Duitse fabrieken. Van die vezels worden vervolgens allerlei soorten uiterst gespecialiseerde kleding gemaakt, van sokken, sweaters, T-shirts en ski-kleding tot mutsen. “Onze drooggesponnen vezel absorbeert helemaal geen vocht,” zegt Manfred.  De acrylonitril-branche produceert nu al meer dan vijf miljoen ton. “INEOS is wereldleider in zowel productie als verkoop,” zegt Barry. “En we verkopen het wereldwijd.” Tot de vijf beste klanten van INEOS Nitriles horen Dralon, Chi Mei, ‘s werelds grootste ABS-kunststofproducent uit Taiwan, en het Turkse AKSA, een van de grootste acrylproducenten ter wereld. We leveren ook acrylonitril aan de Japanse synthetische-vezelproducent Toray Industries, nummer één van de wereld in koolstofvezelproductie. En dat materiaal kan ons hele leven radicaal veranderen. “Koolstofvezel is niet meer dan gebakken acrylvezel,” volgens Barry. “Maar het is een fantastisch materiaal.” Kijk maar naar de zo bekende Lotus-fiets die Britse renner Chris Boardman de zegen bracht in de Olympische Spelen in Barcelona in 1992. Maar de acrylvezelindustrie is niet zo lucratief meer als hij is geweest. “Vroeger werd er 2,5 miljoen ton per jaar geproduceerd, maar nu nog maar twee miljoen. Dat komt door de concurrentie van polyester, dat goedkoper is,” zegt Barry. Hij zegt dat de acrylvezelindustrie onder andere daarom heeft besloten zich op gespecialiseerde sportkleding te richten. Ze hadden een nichemarkt nodig en vonden deze. Voor INEOS Nitriles is het gebruik van acrylonitril voor kunststoffen in IT- apparatuur, huishoudelijke apparaten zoals die van Dyson en auto-interieurs, een groeimarkt. Als bedrijf kan INEOS Nitriles als het meezit zo’n £3 miljard per jaar omzetten. “We hebben een aantal geweldige klanten, omdat we heel sterk zijn in acrylonitrilproductie,” zegt Barry. “Die technologie is van ons.” Ondertussen neemt de vraag naar alle vezels toe. De markt voor alle vezels samen, nu 35 miljoen ton, zal naar verwachting tegen 2020 naar 70 miljoen ton zijn gegroeid, dankzij economische ontwikkelingen. Omdat er steeds minder grond beschikbaar komt en deze bovendien vooral nodig zal zijn om voedsel te verbouwen voor de groeiende wereldbevolking, zal vrijwel alle extra vezelproductie synthetisch worden. “Dat kan goed nieuws zijn voor acryl.” aldus Barry.  Droomhuwelijk Keulen wordt gezien als de Europese hoofdstad voor acrylvezels en acrylonitril. Wat nu INEOS is, was toen BP. Wat nu Dralon is, was toen de acrylvezelfabriek van Bayer AG. Eind jaren ‘50 besloten BP en Bayer samen een naftakraker in Dormagen te bouwen, om aan Bayers toenemende vraag naar afgeleiden van petrochemicaliën te kunnen voldoen. Rondom die kraker werden producten voor voor eerder in de keten geïnstalleerd, zogenaamde chemische bouwstenen, zoals acrylonitril. “Veel van de beschikbare propeen werd gebruikt voor acrylonitril en een groot deel daarvan werd, en wordt nog steeds, per pijpleiding naar Dralon vervoerd,” volgens Manfred Borchers, internationaal hoofd marketing en verkopen van Dralon. “Zo is al lang voor alle hedendaagse discussies over duurzaamheid op gang kwamen een uiterst duurzame toeleveringsketen opgezet.” Vandaag de dag is INEOS wereldleider in acrylonitril. Dralon is nog steeds de op twee na grootste producent van acrylvezels ter wereld, ondanks toenemende concurrentie uit het Verre Oosten, waar de vezels voornamelijk worden verwerkt.

12 min read

Perfecte timing

INEOS had dit jaar als hoofddoel om de rest van haar geleende geld op het juiste moment te herfinancieren. En omdat we geen mooie kansen laten liggen, vond INEOS in april de tijd rijp. En daar zijn velen het roerend mee eens. INEOS maakte in april naam in de financiële wereld Gesteund door de positieve reacties uit de markt eind januari op wat we investeerders te bieden hebben, gingen we zoals gepland verder met herfinancieren van de rest van ons geleend kapitaal. Zo verkregen we de grootste cov-lite lening (een lening waarvoor veel minder sterke voorwaarden gelden dan gebruikelijk) die ooit aan een Europees bedrijf was verschaft en wereldwijd gezien de grootste sinds het begin van de kredietcrisis in 2008. “Dat was een ongelooflijke prestatie voor het bedrijf,” volgens Michael Moravec, hoofd van European high- yield syndicate en co-hoofd EMEA leveraged finance origination bij Barclays, wereldwijde coördinatoren van de financiering, samen met JPMorgan. “Daarmee was voldaan aan alle verplichtingen die op korte termijn moesten worden afbetaald en waren de risico’s van herfinanciering weg en was geen enkel deel van de schuld meer onderworpen aan dwingende convenantverplichtingen, maar was alles geregeld in convenanten met beperktere informatieverplichtingen.” Volgens hem is het grote voordeel hiervan voor INEOS meer vrijheid en flexibiliteit, want rapportageclausules zijn een veel zwaardere belasting voor bedrijven, vooral in cyclische sectoren als de chemische. “Nu kan het management zich richten op waar het goed in is, het besturen van een chemiebedrijf,”  zei hij. Ook elders werd positief op de herfinanciering gereageerd. Euroweek, het toonaangevend wekelijks nieuwsblad voor de wereldwijde financiële markten, schreef dat INEOS heeft laten zien hoeveel macht het als ontlener heeft. “INEOS wist over te stappen op een moment dat de prijs het gunstigst was,” schreef Oliver West, gespecialiseerd journalist over schuldfinanciering eind april in een van zijn artikelen. Maar het ging ook om de timing, zoals Finance Director van INEOS John Reece al voorspelde toen hij in maart met INCH sprak, nadat INEOS er in januari al in geslaagd was een groot deel van haar leningen te herfinancieren: een jaar voordat het moest. “Je moet echt van de kredietmarkt profiteren op het moment dat het kan, want het is een heel cyclische branche,” zei hij. Malcolm Stewart, partner bij Ondra Partners, al sinds tijden adviseur van INEOS, zei dat het perfect getimed was. “Het was een schot in de roos,” zei hij.  “De eerste overeenkomst werd eind januari zo goed ontvangen door de markten, dat INEOS zich snel weer op de markten stortte.” INEOS wist ook dat de kansen in de markt maar van korte duur waren, en daar hadden ze gelijk in. Binnen een maand waren de rentes al 1% gestegen. “Als je het over het herfinancieren van $3,8 miljard hebt, dan heb je het over veel geld dat ook elders in de business kan worden geïnvesteerd,” zei Malcolm, die de transactie uit april beschreef als ‘de gelukkige ontknoping’ van vier jaar werk. De herontdekking van zogenaamde covenant-lite- leningen komt voort uit de wens van aanbieders om meer rendement uit bedrijfsleningen te halen. Nu de rentepercentages lager dan ooit liggen, willen investeerders meer voor hun geld en willen ontleners meer vrijheid, vanwege de onvoorspelbaarheid van de wereldeconomie. Bij covenant-lite-overeenkomsten, waarin een aantal verplichtingen voor bedrijven is weggelaten, is dit allebei mogelijk. In april organiseerde INEOS Group beleggersdagen in Londen en New York. CEO’s van ieder van de businesses informeerden de investeerders daar in detail over onze prestaties en de markten, om hen volledig inzicht in het bedrijf te geven. We wilden onze bankkredieten onder de best mogelijke voorwaarden herfinancieren. Om dat voor elkaar te krijgen, profiteerden we van het feit dat Amerikaanse en Europese beleggers in hoogrentende obligaties en -leningen tegen elkaar opboden. “In eerste instantie kwam het bedrijf op de markt met $1,5 miljard in leningen en $2,2 miljard in obligaties,” zei Malcolm. “Maar iedere investeerder ter wereld weet hoe sterk en groot de Amerikaanse markt voor hoogrentende obligaties is en weet dat deze de volledige herfinanciering kon dragen. “Door eerst een grote hoogrentende obligatie aan te bieden, werden de leningverstrekkers geprikkeld om grote orders te plaatsen met scherpe voorwaarden.” Met een slimme zet wist INEOS de markt te verrassen, door te elfder ure het luik hoogrentende obligaties in euro helemaal te laten vallen en de Amerikaanse hoogrentende obligaties te beperken tot amper $775 miljoen. Ter vervanging van de obligaties ging het een covenant- lite hefboomlening van $2 miljard met een looptijd van zes jaar, een covenant-lite-lening van $375 miljoen met een looptijd van drie jaar en, wat echt iedereen overrompelde, een covenant-lite hefboomlening van $500 miljoen met een looptijd van zes jaar. En er was meer goed nieuws op komst. INEOS’ geslaagde herfinanciering zorgde ook voor een betere credit rating. Standard & Poor’s verhoogde ons van B naar B met ‘positieve’ vooruitzichten. “Deze kredietbeoordeling is een weerspiegeling van INEOS’ robuuste prestaties in de afgelopen kwartalen,” volgens Oliver Kroemker, onderdirecteur en kredietanalist bij Standard & Poor’s. Ook Moody’s Investors Service veranderde zijn verwachting voor INEOS naar positief. Het gaf aan dat de herfinanciering INEOS meer financiële vrijheid zou geven, dankzij de verwijdering van beperkende convenantvoorwaarden. De meeste leningen van INEOS stammen uit 2005, toen we een reeks leningen afsloten om Innovene van BP te kopen. Voor veel van die leningen nadert nu de eindvervaldag. John vertelde dat INEOS ook financieringsmogelijkheden in de aandelenmarkt had kunnen onderzoeken in plaats van in de schuldmarkt, maar dat ze daar bewust niet voor kozen. “Het verschil is dat INEOS in het ene geval de controle houdt, en in het andere niet,” zei hij. Malcolm zei dat hij begreep waarom INEOS het bedrijf liever in volledig eigendom hield. “Een aandelenuitgave zit niet in het DNA van INEOS,” zei hij. “Als je aandelen op de markt brengt, geef je mensen inspraak en rechten bij hoe je je bedrijf voert. “Zoals het er nu voor staat kan INEOS zich prima redden, in alle pieken en dalen die bij de chemie- branche horen, zoals het ons betaamt en met het oog op onze langetermijnbehoeften, zonder dat we ons druk hoeven te maken over de kortetermijneisen van aandeelhouders.” Resultaten van INEOS Group in het 2e kwartaal INEOS heeft in het tweede kwartaal van 2012 een terugval gehad, na een indrukwekkend begin van het jaar. De Groep rapporteerde voor het tweede kwartaal inkomsten (EBITDA) van €308 miljoen, tegenover €576 miljoen (een kwartaalrecord) in hetzelfde kwartaal vorig jaar. Dat is €157 miljoen minder dan in het eerste kwartaal van dit jaar. Finance Director John Reece zei: “Daarvoor had INEOS een best goede april, maar de gevolgen van de scherp dalende olieprijzen (de prijs zakte in de loop van het kwartaal van $123 per vat naar $94) hadden een negatief effect op het resultaat van mei en juni, op basis van de aanschafwaarde.” Dit leidde tot zo’n €141 miljoen voorraadafwaarderingen zonder kasimpact in het tweede kwartaal, voornamelijk bij de businesses Olefins & Polymers. Chemical Intermediates rapporteerde een EBITDA van €119 miljoen, tegenover €267 miljoen in het tweede kwartaal van vorig jaar en €233 miljoen voor het eerste kwartaal. De verkopen van Chemical Intermediates waren beïnvloed door lage grondstofprijzen in combinatie met de algemene onzekerheid over macro-economische omstandigheden. INEOS Phenol behoorde tot de businesses die het best presteerden. Doordat de bedrijfsstilstanden voor groot onderhoud van veel producenten samenvielen, was er weinig aanbod van producten. Daardoor kon INEOS Phenol gezonde marges en omzetvolumes behalen. Ook INEOS Oligomers genoot stabiele vraag en solide marges in alle sectoren. De omzet en marges van INEOS Nitriles bleven relatief gezien zwak, door minder vraag naar acrylvezel en ABS in het Verre Oosten en Europa. De resultaten van INEOS Oxide varieerden. De vraag naar ethyleenoxide in Europa bleef stevig, maar daar stond wel lagere vraag naar glycolen tegenover, vooral in Azië. INEOS Olefins & Polymers North America rapporteerde een EBITDA van €132 miljoen, tegenover €163 miljoen in hetzelfde kwartaal van vorig jaar en €175 miljoen in het eerste kwartaal. De business profiteerde nog steeds van goedkopere gasgrondstoffen, en daardoor van goede marges en weer een nieuw kwartaalrecord (voor aftrek van voorraadwaarderingsverliezen). De Amerikaanse conjunctuur in de krakerbusiness verstevigde verder, met lagere grondstofkosten, wat de productiemarges voor dit kwartaal flink deed stijgen. De vraag naar polymeren hield in het algemeen stand, waarbij export van derivaten de zwakkere vraag uit eigen land compenseerde, doordat gaskrakers wereldwijd hun sterke concurrentiepositie behielden. Een van de krakers in Chocolate Bayou lag stil voor gepland groot onderhoud dit kwartaal, dat met succes werd afgerond. INEOS Olefins & Polymers Europe rapporteerde een EBITDA van €57 miljoen, tegenover €146 miljoen in hetzelfde kwartaal vorig jaar en €57 miljoen in het eerste kwartaal. Er was niet erg veel vraag naar olefines, maar butadieen deed het nog steeds goed. De sterke dalingen in naftaprijzen leverde het hele tweede kwartaal gezonde krakermarges op. Maar de volumes waren wel afgenomen, doordat sommige klanten hun voorraad afbouwden. De kraker in Rafnes, Noorwegen, heeft in het tweede kwartaal een grote onderhoudsbeurt gehad. De vraag naar polymeren was echter zwak, omdat de klanten verwachtten dat de prijzen zouden zakken naar aanleiding van dalende olie- en naftaprijzen. Ook de slechte markt voor basispolymeren leidde tot krappe marges. In mei 2012 heeft de groep met succes $775 miljoen aan Senior Secured Notes uitgegeven die in 2020 aflopen en een nieuwe Senior Secured Term Loan voor in totaal $3,025 miljard. De netto-opbrengst was gebruikt om alle overgebleven schulden van de Senior Facilities Agreement terug te betalen, evenals de opgebouwde rente in natura en bijbehorende uitgavekosten. Volgens John blijft INEOS Group prioriteit geven aan het beheer van liquide middelen en liquiditeit. Eind juni 2012 had INEOS een nettoschuld van €6,55 miljard. De kassaldi waren aan het eind van het tweede kwartaal €1,247 miljard, er was nog €200 miljoen niet opgenomen kaskrediet beschikbaar. De netto schuldgraad bedroeg zo’n 4,9 per eind juni 2012.

16 min read

Uit op een uitdaging INEOS trekt er opuit om de beste afgestudeerden te zoeken

Vanouds is INEOS gegroeid door andere businesses over te nemen. Maar rond 2008/2009 zijn we een ander pad ingeslagen. Nu groeien we organisch. Willen we onze business blijven ontwikkelen, dan moeten we ons talent blijven ontwikkelen. INEOS is anders dan veel van onze concurrenten, op een manier die goed valt bij de pas afgestudeerden die we aannemen. Maar hoe goed zijn we erin om afgestudeerden te werven, te houden en te koesteren? INEOS gelooft in zichzelf. In onze waarden, onze ethos en onze richting. En in wat we toekomstige werknemers te bieden hebben. Voor iemand als Oliver Hayward-Young, een recent afgestudeerde die zich wil bewijzen en die vanaf dag één goed en zinvol werk wil doen, legde dat het bepalende gewicht in de schaal toen hij op zoek ging naar werk nadat hij zijn universiteitsdiploma had behaald. “Ik heb bij geen enkel ander chemisch bedrijf gesolliciteerd,” zegt hij. “INEOS was mijn eerste en enige keuze.” Maar terwijl INEOS een van de grootste chemiebedrijven ter wereld is, zegt Oliver, hadden veel van zijn medestudenten nog nooit van het bedrijf gehoord. “Ik had een uniek voordeel, omdat ik vijf minuten van Lyndhurst ben opgegroeid, waar het hoofdkantoor van INEOS zat voordat ze naar Zwitserland verhuisden. Daardoor dacht ik wel direct aan INEOS,” zegt hij. “Ik had al wat werkervaring bij hen opgedaan voordat ik naar de universiteit ging en nam weer contact op toen ik aan mijn laatste jaar bezig was.” Aan deze onbekendheid bij studenten werkt INEOS nu. “Als je bedenkt hoe groot INEOS is, hebben we ons verhaal eigenlijk nooit goed genoeg verteld,” zegt Jill Dolan, HR Director van INEOS Group. “In een aantal landen, bijvoorbeeld Amerika en Duitsland, hebben we goed ontwikkelde wervingsprogramma’s voor afgestudeerden. INEOS heeft veel te bieden, maar we zijn ons ervan bewust dat we wereldwijd veel meer kunnen doen om ons duidelijk te profileren, zodat we de beste mensen kunnen aantrekken. “Wij zijn ervan overtuigd dat we iets heel anders bieden dan andere chemiebedrijven.” In oktober wil INEOS voor het eerst aan carrièrebeurzen van topuniversiteiten in Europa en Groot-Brittannië deelnemen, om ons beter te profileren en heel duidelijk te maken welke voordelen het allemaal heeft om voor een heel groot bedrijf met een platte managementstructuur te werken. Zo willen we de allerbeste studenten aantrekken om te solliciteren. Bovendien gaan we onze programma’s bij de ons bekende en succesvolle carrièrebeurzen in Amerika verbeteren. INEOS, met 15.000 werknemers en 51 productielocaties in 13 landen, weet wat het te bieden heeft. Maar het probleem is dat een aantal bekendere merken, aantrekkelijkere werkgevers lijken. En dat kunnen ze voor sommigen ook best zijn. Maar voor afgestudeerden die direct zinvol werk willen, die willen uitblinken, nieuwe vaardigheden willen verwerven in een serieuze functie met talentvolle senior managers, is INEOS de juiste plaats. “Daarom moeten we onze branding bij afgestudeerden verbeteren,” zegt Jill. “Want zodra afgestudeerden bij INEOS komen werken, merken veel van hen op dat ze helemaal niet wisten dat het bedrijf zo groot is, met zo’n platte structuur. In sommige bedrijven kun je je verliezen in de bureaucratie, niet bij INEOS. “We zeggen waar het op staat. Je zou kunnen zeggen dat we waarmaken wat we op de verpakking beloven. Nu moeten we die verpakking alleen nog verbeteren.” Afgestudeerden die op zoek zijn naar een vlotte, dynamische en ondernemende werkomgeving krijgen wat ze willen. INEOS is één van de besten. Nu moeten ze ons nog als één van de besten gaan zien. “INEOS geeft afgestudeerden al vroeg veel verantwoordelijkheden en dat woog zwaar voor me,” zegt Oliver, die in juni 2010 zijn economiediploma heeft gehaald aan University College London. “Voor mij liggen de beste leer- en ontwikkelmogelijkheden in extra verantwoordelijkheid en druk. “Maar als je extra verantwoordelijkheden en aansprakelijkheid krijgt, dan wordt het heel belangrijk om zelf initiatief te nemen en je beslissingen goed te overwegen.” Dat vindt Jill ook. “INEOS biedt mensen die willen worden uitgedaagd een spannende loopbaan,” zegt ze. “We willen dat al onze net afgestudeerde medewerkers opbloeien bij INEOS. En een belangrijk deel van wat INEOS’ biedt, is de volwaardige functie die een afgestudeerde krijgt.” Bij INEOS krijgen afgestudeerden geen ‘traineeship’, waarin ze elke zes maanden in een ander gebied moeten werken voor afzonderlijke projecten of rapporten. Bij INEOS verwachten we initiatief, gedrevenheid, passie en waardering en begrip voor de waarden van onze organisatie. “De meeste afgestudeerden bloeien helemaal op door INEOS’ slanke managementstructuur met echte banen en ondersteuning om zich snel te ontwikkelen,” zegt Jill. “Het is een heel open en niet-hiërarchische omgeving, waar je veel met senior managers te maken hebt. We verwachten dat afgestudeerden die bij ons komen graag uitdagingen aangaan en bijleren, zowel individueel als in teamverband. “Daarvoor moeten ze wel hard en slim werken, maar afgestudeerden lijken graag met andere topmensen samen te werken.” Als je nog eens kijkt, zul je zien dat al die medewerkers een overeenkomst hebben. “De afgestudeerden die goed bij INEOS passen houden van aanpakken, zijn flexibel, energiek, intelligent, technisch uiterst getalenteerd, resultaat- gericht, maar ook heel nuchter en hebben goede sociale vaardigheden,” zegt Jill. Oliver kwam in oktober 2010 bij INEOS, bij de polyolefin product managers. Daarna kreeg hij een functie als analist bij INEOS O&P’s Feedstocks Trading Team, voordat hij aan zijn nu nog nieuwe functie als Energy & Carbon Trader begon. Nu is Oliver actief in de Europese gas-, energie- en emissiehandel, waar hij in- en verkoopt om O&P’s prijsrisico te beheren. “Aangezien onze risicopositie in de honderden miljoenen euro loopt, zijn dit erg belangrijke beslissingen,” zegt hij. Oliver is één van slechts een handjevol commercieel afgestudeerden. Dat vond hij een grote plus toen hij voor het bedrijf koos. “Ik zag het als een unieke kans om een nieuwe, spannende functie te beginnen,” zegt hij. Oliver, die bij de Londense kantoren van INEOS aan Canary Wharf werkt, viel ook voor INEOS’ manier van werken. “INEOS heeft geen werknemersoverschot,” zegt hij. “Iedere functie is belangrijk en als wie dan ook zijn werk niet goed doet, dan heeft dat gevolgen voor het bedrijf. “Ieders bijdrage is belangrijk en dat is erg motiverend.” Ook ziet hij grote voordelen in de platte managementstructuur van het bedrijf, die volgens hem betekent dat alle werknemers hun leidinggevenden bijna dagelijks zien. “Als je tijd met je senior managers kunt doorbrengen, die de belangrijke besluiten nemen, dan is dat heel waardevol. Het helpt je ook je eigen vaardigheden te ontwikkelen en je kennis te verbreden,” zei hij. En wat zijn toekomst betreft, hij hoopt dat die bij INEOS ligt. “Gezien de brede verscheidenheid aan functies die INEOS rijk is, zijn er geweldig veel gelegenheden om te leren en nieuwe uitdagingen aan te gaan,” zegt hij. “INEOS’ groei gedurende de afgelopen 14 jaar is heel indrukwekkend en maakt het bedrijf aantrekkelijk voor starters. “Deze organisatie staat niet stil.” Afgelopen juli hield INEOS een vergadering met HR directors uit alle businesses, om te bespreken hoe we de beste mensen kunnen werven. De verbeterplannen van de verschillende teams werden uitstekend ontvangen. Ook de reacties van afgestudeerden die nu twee à drie jaar bij het bedrijf werken waren erg positief over hoe INEOS haar beloften nakomt. “We vinden de reacties erg bemoedigend, omdat ze bevestigen dat afgestudeerden bij INEOS inderdaad ervaren wat wij proberen over te brengen bij onze aanstaande wervingsrondes,” zegt Jill. Maar INEOS werft niet willekeurig. “We werven het liefst afgestudeerden voor specifieke vacatures, en niet om aan een of ander jaarlijks quotum te voldoen,” zegt Jill. “Onze slanke structuren hebben ook het voordeel dat we veel ervaren afgestudeerden kunnen werven die al in de bedrijfstak hebben gewerkt.” En deze trend willen ze in de toekomst voortzetten. “Bij de workshop waren we het er allemaal over eens dat we onze werving van afgestudeerden en de ontwikkelingsmogelijkheden in alle businesses willen verbeteren,” zegt Jill. “Elke business van INEOS is anders, dat willen we niet veranderen, maar we willen wel het beste uit de plaatselijke ontwikkelingen halen met een stevig fundament van INEOS.” In september en oktober gaat INEOS universiteiten bezoeken en die zeer tastbare voordelen van onze platte en niet-hiërarchische bedrijfsstructuur toelichten die wij, een van de grootste chemiebedrijven ter wereld, te bieden hebben. En afgestudeerden zullen het ook verfrissend vinden dat INEOS van ze verwacht dat ze de balans vinden tussen werk en privé. “Die balans is zowel voor henzelf als voor ons als bedrijf belangrijk,” aldus Jill. “We hebben gezien dat iemands prestaties het beste zijn als hij of zij de balans heeft gevonden.”   Wat afgestudeerden over INEOS zeggen “Je wilt aan de weg timmeren en toepassen wat je geleerd hebt en INEOS geeft je die mogelijkheid en helpt je door te groeien” “Je voelt je vrij om dingen met anderen te bespreken, hoe ervaren ze ook zijn, en je eigen inbreng wordt serieus genomen” “INEOS is een dynamische en spannende werkomgeving. Ze willen dat je een vliegende start maakt” “INEOS behoort tot de top bij BP en Total” “Het is een stimulerende werkomgeving, met gevarieerde probleemstellingen. Geen twee dagen zijn eender” “Je hebt alle voordelen van dat gevoel van een familiebedrijf, maar wel binnen een grote en succesvolle onderneming” “Het biedt veel gelegenheden om te leren, je te ontwikkelen en te verbeteren en om meer waard te worden voor het bedrijf” “Ik had vanaf de allereerste dag een echte baan met verantwoordelijkheid én voelde me gesteund door het team en mijn manager”

12 min read