Manfred Hartung uit Duitsland heeft zijn zoon Max in de loop der jaren tot een sabelschermer van wereldklasse zien uitgroeien, maar heeft daarbij ook veel geleerd over het aansturen van teams, leiderschap en verantwoordelijkheid.
Voormalig Amerikaans boxer Muhammad Ali zei dat kampioenen niet in de sportzaal worden gemaakt.
Hij zei dat ze worden gemaakt van iets dat diep binnenin hen zit: een verlangen, een droom, een visie.
Max Hartung heeft een verlangen, een droom, een visie ... om een gouden olympische medaille te halen voor Duitsland.
Als dat lukt, zal er niemand trotser op hem zijn dan zijn vader Manfred, Chef Onderhoud bij INEOS in Keulen, die kort nadat zijn zoon begon te schermen, leerde dat je eerste indrukken van mensen bedrieglijk kunnen zijn.
“Max was een beetje een buitenbeentje als kind en soms werd hij gepest omdat hij een bril droeg”, vertelt hij.
“Mijn vrouw en ik dachten dat hij hopeloos zou zijn bij het schermen, omdat hij geen coördinatie leek te hebben.”
“En ik weet nog dat ik glimlachte toen zijn coach zei dat dat in zijn voordeel zou werken. Hij vertelde ons dat zijn tegenstanders hem zouden onderschatten.”
Manfred en zijn vrouw Roswitha luisterden beleefd, maar ze waren nog niet overtuigd. Toen er dus een schermtenue voor Max gekocht moest worden, kozen ze voor een tweedehands.
“Max droeg een schermjasje voor meisjes. Het zag er raar uit, maar het deerde hem niet”, zei Manfred.
Max was nog maar negen en vocht met schuimplastic zwaarden, maar hij betaalde hen terug door toernooien te beginnen winnen.
In februari dit jaar kwalificeerde hun nu 22-jarige zoon zich voor de Olympische Spelen in londen.
Hij maakt deel uit van het sabelteam van vier heren. Als ze winnen, worden ze het eerste Duitse sabelteam dat een olympische medaille verovert.
Er zullen slechts drie leden van het team individueel deelnemen. De vierde is een invaller.
Manfred vertelt dat Max vastbesloten was om niet op het invallersbankje te zitten.
Hun coach is de Duitse nationale sabeltrainer Vilmo Szabo.
“Zijn visie was om een team jonge mannen en vrouwen tot olympische en wereldkampioenen te vormen”, zegt Manfred.
“Tot nu toe heeft hij zes wereldkampioenen geproduceerd.”
Manfred, die in londen zal zijn tijdens de Spelen, zegt dat hij nerveus zal zijn als zijn zoon tegen de beste schermers ter wereld uitkomt.
Maar het helpt om te weten dat Max in de loop der jaren een innerlijke kalmte en zelfvertrouwen heeft ontwikkeld.
“Als je in deze sport niet met dit soort druk kunt omgaan, moet je eruit stappen, want schermen is heel gevaarlijk”, zegt hij.
Max is zich van dat gevaar bewust. Vele jaren geleden werd hij gestoken tijdens een trainingssessie.
“De sabel stak dwars door zijn arm”, vertelt Manfred. “Gelukkig overleefde Max zonder grote mentale of fysieke littekens.”
“Hij is nooit bang om gewond te raken.”
In de loop der jaren heeft Manfred zijn zoon tot een schermer van wereldklasse zien uitgroeien. Hij is echter bescheiden over de rol die hij en zijn vrouw in zijn succes hebben gespeeld.
“De grootste geschenken die we onze zoon hebben gegeven, zijn waarschijnlijk onze liefde en de vrijheid om te groeien”, zegt hij.
“Hij was echter mijn rolmodel en hij heeft me enorm geholpen met de manier waarop ik mijn werk bij INEOS in Keulen doe.”
Manfred zegt dat hij veel van Max heeft geleerd over het aansturen van teams, leiderschap en verantwoordelijkheid.
“Als leider moet je zorgen dat er een structuur, een context is, waarbinnen je medewerkers hun eigen beslissingen kunnen nemen”, zegt hij.
“Dat geeft hen niet alleen meer verantwoordelijkheidsbesef, ook hun zelfvertrouwen wordt er groter van en ze kunnen trots op hun prestaties zijn.”
Manfred vertelt dat dit fundamentele bouwstenen voor elk succesvol bedrijf zijn.
“Bovendien heb je iemand nodig die in jou en jouw bekwaamheden gelooft en die bereid is om je aan te moedigen om nog grotere dingen te bereiken”, zegt hij
“In de afgelopen tien jaar heb ik me gerealiseerd dat je alles kunt bereiken als je een visie en de juiste structuur hebt, met de juiste mensen naast je.”
